چگونه فرایند بی معنی انتخاب طبیعی موجوداتی هدفمند را بوجود می آورد که در دنیا معنی پیدا می کنند.

دیوید هیگ، زیست شناس تکاملی، در کتاب “از داروین تا دریدا” توضیح می دهد که چگونه یک جهان فیزیکی متشکل از ماده در حال حرکت، یک جهان زنده هدف دار و بامعنی را بوجود آورد. هیگ پیشنهاد می کند کلید این امر در منشأ “متون” متغیر یا همان ژن ها است که پیشینه آنچه در جهان رخ داده است را در خود حفظ کرده است. این ژن ها به خصوصیاتی برای مکانیسم های پیچیده موجودات زنده تبدیل می شوند.

هیگ برای ارائه استدلال خود از منابع گسترده ای، از رمان تریسترام شندی اثر لورنس استرن گرفته تا نقد قدرت قضاوت امانوئل کانت، کارهای ژاک دریدا و آخرین یافته ها در مورد انتقال ژن، تکثیر و بیان آن استفاده می کند. وی توضیح می دهد که ژن ها و تأثیرات آنها مانند تخم مرغ و مرغ است. تخم مرغ به خاطر مرغ شدن و مرغ به خاطر تخمگذاری وجود دارد. اثرات یک ژن در تعیین اینکه کدامیک از ژن ها نسخه برداری شوند، نقش علیتی دارد. یک ژن (که به عنوان یک دودمان از کپی های مواد در نظر گرفته می شود) اگر نسب آن به طور مداوم با بقا و تولید مثل مرتبط باشد، دوام می یابد. ارگانیسم ها را می توان مفسرانی دانست که اطلاعات مربوط به محیط را به کنش معنادار در محیط پیوند می دهند. هیگ استدلال می کند “معنی” خروجی یا ماحصل یک فرایند تفسیر است، یک زنجیر پیوسته از ساده ترین اشکال تفسیر وجود دارد که در مولکول های RNA منفرد نزدیک به سرمنشاء های زندگی تا پیچیده ترین آنها ایجاد می شود. زندگی تفسیر است، استفاده از اطلاعات در انتخاب.

نویسنده: دیوید هیگ

ناشر: ام آی تی پرس

 سال انتشار: 2020

اطلاعات بیشتر در مورد این کتاب: