ما از حدود بیش از 300 هزار سال که از پیدایش انسان خردمند می گذرد، کره زمین را حداقل با چهار نوع دیگر انسان به اشتراک گذاشته ایم. همه آنها باهوش، قوی و مبتکر بودند. اما حدود 50 هزار سال پیش، انسان خردمند جهشی شناختی را رقم زد که فاصله ما را نسبت به گونه های دیگر بیشتر نمود.

از زمانی که چارلز داروین در مورد “تناسب اندام تکاملی” نوشت، ایده تناسب اندام با قدرت جسمی، درخشش تاکتیکی و پرخاشگری اشتباه گرفته شده است. در حقیقت آنچه ما را از لحاظ تکاملی متناسب ساخته است نوع دوستی قابل توجه و توانایی هماهنگی و برقراری ارتباط با دیگران بود که به ما امکان دستیابی به همه شگفتی های فرهنگی و تکنیکی در تاریخ بشریت را می داد. برایان هار، استاد گروه انسان شناسی تکاملی و مرکز علوم عصب شناسی در دانشگاه دوک و همسرش، ونسا وودز، دانشمند محقق و روزنامه نگار، این جهش مرموز در شناخت بشر که به انسان خردمند اجازه داد تا شکوفا شود را روشن ساختند.

تحقیقات پیشگامانه هار که در هماهنگی نزدیک با ریچارد ورانگام و مایکل توماسلو (غول های حوزه تکامل شناختی) گسترش یافت، آشکار می کند که همان صفاتی که ما را تحمل پذیرترین گونه روی کره زمین می کند، ما را نیز بی رحمانه تر می کند.

این کتاب روش جدیدی را به ما پیشنهاد می کند تا به تکامل فرهنگی و شناختی خود بپردازیم و یک پیام واضح را می رساند که برای زنده ماندن و حتی شکوفا شدن، ما نیاز داریم که تعریف خود را از این که چه کسی وابسته است را گسترش دهیم.

اطلاعات بیشتر در مورد این کتاب: