منشأ حیات یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی است که نه تنها ذهن دانشمندان بلکه ذهن بسیاری از عموم جامعه را نیز درگیر خود کرده است. پس از نظریه انقلابی داروین، بسیاری از زیست شناسان در صدد توجیه بسیاری از پدیده‌های زیستی با استفاده از نظریه وی برآمدند. اما یکی از سوالات اساسی که هنوز پاسخ روشنی به آن داده نشده، این است که حیات چگونه آغاز شد!؟ آیا از ابتدا ترکیبات اتم‌های ساده مانند هیدروژن و نیتروژن می‌توانست منجر به تشکیل مولکول‌های پیچیده‌ای چون DNA و پروتئین‌ها شود!؟

فرضیه‌های مختلفی راجع‌به چگونگی آغاز حیات بر روی کره‌ی زمین وجود دارد. معتبرترین نظریه‌ای که تا کنون برای توضیح آغاز حیات ارائه شده نظریه‌ی دنیای RNA  است. طبق این نظریه، RNA ها مولکول‌هایی هستند که علاوه بر قابلیت انتقال اطلاعات، فعالیت آنزیمی هم دارند. وجود این دو ویژگی در کنارهم، آن‌ها را تبدیل به مولکول‌هایی استثنائی کرده که می‌توانند در مراحل اولیه حیات علاوه بر تکثیر خود(Self-replication) فعالیت آنزیمی نیز داشته باشند. چنین RNA هایی با عنوان Ribozyme ها شناخته می‌شوند.

بسیاری از مطالعات سعی در بازسازی سیستم‌های اولیه حیات برمبنای نظریه‌ی ذکرشده داشته‌اند که بسیاری از آن‌ها موفقیت‌آمیز نیز بوده‌اند. برخلاف چنین تحقیقاتی که غالبا در محیط آزمایشگاهی صورت گرفته‌اند، این مقاله سعی در بررسی موضوع کایرالیته پلیمرهای اولیه سیستم‌های شبه-زنده با استفاده از شبیه سازی مولکولی را دارد.

همانطور که می دانیم ماکرومولکول‌های حیات مانند DNA و پروتئین‌ها مولکل‌هایی هوموکایرال هستند. بدین معنی که مونومرهای سازنده آن‌ها از کایرالیته یکسانی برخوردار هستند. طبق ادعای این مقاله کایرالیته همزمان با ظهور حیات (شکل گیری اولین پلی مرهای از جنس RNA) در سطح پلی مر شکل گرفته است. برای مثال در شکل گیری اولین رشته‌های RNA (اگر نوع کایرالیته آن‌ها از نوع D باشد) این رشته تازه ساخته شده، تمایل دارد که با مونومرهای دارای همان نوع کایرالیته پیوند برقرار کند. بدین شیوه نوعی از کایرالیته بر نوعی دیگر غالب می‌ شود که با توجه به تکامل شیمیایی و انتخاب مولکول‌های مناسب تر در شرایط فیزیکوشیمیایی اولیه زمین این مولکول‌ها قادر به بازتولید بیشتر می‌باشند.

منبع:

https://journals.plos.org/ploscompbiol/article?id=10.1371/journal.pcbi.1007592&rev=2