زمانی‌که “بارابیسی” دانشمند محاسباتی دانشگاه نورث‌استرن، در بوستون ماساچوست، ماه گذشته مقاله‌ای را به سرور پیش‌نویس bioRxiv ارسال کرد با پاسخی غیرمنتظره از این سرور مواجه شد: bioRxiv دیگر نوشته‌هایی که در آن با روش‌های محاسباتی روش‌های درمانی بیماری COVID19 را پیش‌بینی می‌کنند، نمی‌پذیرد و پیشنهاد می‌کند که به جای ارسال مقاله به‌صورت پیش‌نویس، مطالعه خود را برای peer review به یک ژورنال ارسال کند.

از آنجایی که دانشمندان سراسر جهان برای مقابله با بحران بیماری  COVID19 تحقیقات خود را با سرعت بالایی پیش می‌برند، قواعد انتشار مقاله در موضوعات مرتبط با این همه‌گیری به سرعت در حال تغییر هستند. سرورهای پیش‌نویس – که دانشمندان دستنوشته‌های خود را قبل از peer review در آن قرار می‌دهند- با مطالعات زیادی پر گشته‌است. دو سرور معروف برای این بیماری bioRxiv و medRxiv حدود 3000 مطالعه در این مبحث را پست کرده‌اند. معیارهای شایستگی واضح هستند: نتایج به سرعت قابل‌انتشار باشند، سیاست‌های بالقوه اطلاع‌رسانی و سرعت بخشیدن به پژوهش‌ها می‌توانند منجر به گسترش واکسن و روش‌های درمانی گردند. اما شهرت سرورهایی که این مطالعات را دریافت می‌کنند به شدت زیر ذره‌بین قرار گرفته است. بدون peer review بررسی کیفیت این کارها مشکل است، و به اشتراک‌گذاری مطالعات ضعیف می‌تواند مضر باشد، به‌ویژه زمانی‌که پژوهش اثر آنی بر روی فعالیت‌های پزشکی دارد. این امر موجب گشته است که پلتفرم‌های bioRxiv و medRxiv روندهای غربالگری معمول خود را ارتقاء بخشند.

ریچارد سِوِر از موسسان این دو سرور می‌گوید که در این مدت ادعاها و پیش‌بینی‌های دیوانه‌واری را در مورد روش‌های درمانی بیماری COVID19 دریافت کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این کارهای فرضی برپایه مدل‌های محاسباتی بوده است، بنابراین بعد از مشورت با متخصصین شیوع بیماری، این تصمیم اتخاذ شد که مانع پست مطالعاتی از این دست در bioRxiv شوند. این سرورها امکان بررسی اثرات جانبی داروها و همچنین اساس مدلسازی مورداستفاده را ندارند، و مواردی وجود دارند که به جای انتشار پیش‌نویس باید نحت peer review قرار بگیرند. بارابسی از مخالفین این تصمیم معتقد است که هدف از وجود سرورهای پیش‌نویس این است که ما تصمیم بگیریم چه موضوعی جالب است، نه داوران.

منبع:

https://www.nature.com/articles/d41586-020-01394-6